مشاوره روانشناسی زنان

 اکثر والدین اصرار دارند که فرزندشان به طور منظم از خواهر یا برادر، دوست یا بزرگسال عذرخواهی کند. و با این حال، زمانی که با فرزندمان سر و کار داریم، اغلب در مقابل عذرخواهی مقاومت می کنیم.

ما گاهی این موضوع را اینگونه توجیه می کنیم که عذرخواهی از کودک از احترام کودک نسبت به ما کم می کند. اما درست برعکس است. آیا وقتی دیگران مسئولیت اشتباهات خود را دارند و سعی می کنند اوضاع را بهتر کنند، احترام بیشتری برای دیگران قائل نیستید؟ عذرخواهی به خاطر رفتار خارج از مسیر خود به این معنا نیست که در صورت لزوم فرزندتان را اصلاح نمی کنید. نگران نباشید، بچه ها هنوز می دانند رئیس کیست.

مراجعان مشاوره فمیلیکو اکثرا میگویند که حقیقت غم انگیز این است که اکثر ما از عذرخواهی به خصوص از فرزندانمان احساس ناراحتی می کنیم. ما فکر می کنیم که همیشه باید با بچه هایمان «رک» باشیم. ما نگران هستیم که فرزندمان از عذرخواهی ما علیه ما استفاده کند. و اگر از کودکی مجبور به عذرخواهی می شدیم، عذرخواهی اغلب باعث ایجاد احساس شرمندگی می شود.

اما وقتی والدین از عذرخواهی اجتناب می کنند، کودک چه می آموزد؟
معذرت خواهی به این معنی است که شما کار بدی انجام داده اید. یک احساس شرم وجود دارد.
اشکالی ندارد که به یک رابطه آسیب بزنید و آن را تصدیق نکنید یا سعی کنید آن را ترمیم کنید.
وقتی عذرخواهی می کنید، احترام خود را از دست می دهید.
عذرخواهی کاری است که نمی خواهید انجام دهید مگر اینکه مجبور شوید.
آیا بهتر نیست این درس ها را که فرزندتان با الگوبرداری از عذرخواهی می آموزد، آموزش دهید؟
همه ما گاهی اوقات مرتکب اشتباه می شویم و می توانیم برای بهتر کردن اوضاع تلاش کنیم.
همه ما گاهی اوقات دیگران را آزار می دهیم. این مهم است که وقتی این کار را انجام می دهیم و اصلاح می کنیم.
وقتی عذرخواهی می کنید، طرف مقابل احساس بهتری نسبت به شما دارد.
عذرخواهی شرم ندارد همه ما در نهایت احساس بهتری داریم.
پس چه زمانی باید از فرزندتان عذرخواهی کنید و چه بگویید؟
به راحتی عذرخواهی کنید
از جمله برای لحظات کوچک “اوه” که چیز مهمی نیست، بلکه فقط بخشی از زندگی است. “اوه! ببخشید که حرف شما را قطع کردم.” هر زمانی که به گونه ای رفتار می کنید که نمی خواهید فرزندتان رفتار کند، زمانی است که باید به فکر عذرخواهی باشید.

بدیهی است که برای تعیین محدودیت های مناسب عذرخواهی نکنید. اما وظیفه ما این است که احساسات خود را مدیریت کنیم، مهم نیست فرزندمان چه کاری انجام می دهد، بنابراین عذرخواهی زمانی که “کنترل خود را از دست دادیم” ضروری است، مگر اینکه بخواهیم فرزندمان از “بدخویی” ما کپی کند.

“قبلاً خیلی عصبانی بودم، وقتی تو در رختخواب نمی مانی، و سرت فریاد زدم. واقعا متاسفم. تو سزاوار فریاد زدن نیستی. من برای آرام ماندن بیشتر تلاش خواهم کرد. و به تو نیاز دارم. تا قبل از خواب در رختخواب بمانیم. چگونه می توانیم راحت تر در رختخواب بمانیم و بخوابیم؟

اگر فرزندتان فکر می‌کند که این کار بزرگی است، آن را تصدیق کنید، حتی اگر فکر نمی‌کنید اینطوری باشه.
“بهت گفتم وقتی به فروشگاه رفتم برایت یک دفترچه جدید می گیرم و بعد کاملاً فراموش کردم. خیلی متاسفم. می دانم که روی من حساب می کردی که با دفترچه به خانه بیایم.”

هشدار | عذرخواهی را لوث نکنید !!
با اینکه عذرخواهی اولین گام برای جبران اشتباه و خطا است اما نباید آن را لوث کنید! منظور ما این است که عذرخواهی از کودک به این معنا نیست که ما همیشه مجاز به اشتباه هستیم. راندن در جاده عذرخواهی به مرور زمان اقتدار و بزرگی شما را زیر سوال برده و تاثیرات منفی بر روحیه فرزندتان می‌گذارد. در واقع نگاه ما یک نگاه پیشگیرانه است؛ به این معنا که سعی کنیم کمتر در دام اشتباه و خطا بیفتیم.
معذرت خواهی از کودک به طور زبانی، گام اول این داستان است. اگر شما تنها به عذرخواهی زبانی اتکا کرده و به دنبال جبران و اصلاح آن نباشید، تنها مفهوم و معنای عذرخواهی را لوث و بی ارزش می‌کنید. از طرف دیگر با تکرار این رفتار، دیگر عذرخواهی معنا و مفهوم خود را برای کودکتان از دست می‌دهد.
سعی کنید به کودک خود بیاموزید که عذرخواهی کردن ساده و معمولی با عذرخواهی که ما مد نظرمان است، فرق می‌کند. به طور مثال عذرخواهی معمولی بعد از برخورد ساده با شخص دیگری با عذرخواهی که نیاز به تغییر رفتار ناشایست دارد، کاملا متفاوت است.
منبع:
روانشناسی فمیلیکو